ನನ್ನ ಕೋಣೆಯ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ laptopನ webcamನಿಂದ ತೆಗೆದ ಫೋಟೊಗಳಿವು. Laptop ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಹೇಗೆ ಹೇಗೋ ತೆಗೆದದ್ದು. Camera ಇಲ್ಲದ್ದಕ್ಕೆ ಈ ಸರ್ಕಸ್.
ಅದಿರಲಿ. ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಹಿಮ. ಕರುನಾಡಿನಿಂದ ಬಂದವನು ನಾನು. ನಮ್ಮದು ಕಪ್ಪು ಮಣ್ಣಿನ ನಾಡು — ಎಂದೆಲ್ಲ ಓದಿದ್ದೆ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ. ಕರಿ ಮಣ್ಣಂತೂ ಸರಿಯೇ ಸರಿ. ನಮ್ಮೂರಲ್ಲೂ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಕರಿಮಣ್ಣಿನ್ನು ಕಂಡವನೇ ನಾನು. ಹತ್ತಿ ಬೆಳೆಯಲು ಉತ್ತಮ ಮಣ್ಣದು. ಜೊತೆಗೆ ಕೆಂಪು ಧೂಳು ಮಣ್ಣು, ಉಸುಕುಸುಕಾದ ಮಸಾರಿ, ಕೆಂದು ಬಣ್ಣದ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಕಲ್ಲುಗಳ ಮರಡಿ, ಜೇಡಿ ಮಣ್ಣು, ಹಾಳು ಮಣ್ಣು, ಹೀಗೆ. ಬಿಳಿ ಮಣ್ಣು ಮಾತ್ರ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿಯೋ ಬಿಳಿ ಮಣ್ಣೇ ಮಣ್ಣು. ಅಗೆದಷ್ಟು ಬಿಳಿ ಮಣ್ಣು. ಪಾಪ ಕಾರಿನವರೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ಗಾಡಿಗಳ ಮೇಲಿನ ಮಣ್ಣು ತೊಡೆಯಲು ಪಡುವ ಪಾಡನ್ನು ನೋಡಬೇಕು. ಅದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೂತಿದ್ದರಂತೂ, ಅದನ್ನು ಕಾಯಿಸಿ ಒಲಿಸಿ ರಮಿಸಿ, ಕಾಜುಗಳಿಂದ ತೆಗೆಯಬೇಕಾದರೆ ೧೫-೨೦ ನಿಮಿಷಗಳೇ ಬೇಕು. ನಡೆದು ಹೋಗುವರಿಗಾದರೂ ಕಡಿಮೆ ಕಷ್ಟವಿಲ್ಲ: ಹಿಮದ ಮೇಲೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಲೇ ಕುಸಿದು, ಬೂಟುಗಳಿಗೂ ಪ್ಯಾಂಟಿಗೂ ಮೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕರಗಿ ಕಾಲುಚೀಲಗಳನ್ನು ತೋಯಿಸಿ ನಡುಗಿಸುತ್ತದೆ.
—
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಂಪಸ್ಸಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಸುತ್ತಲೂ ನೊಡಿದರೆ ಹಿಮವೇ ಹಿಮ. ಗಿಡಗಳ ಮೇಲೆ ಎಲೆಗಳ ಬದಲು ಹಿಮ. ಮನೆಗಳ ಮಾಳಿಗೆಗಳಿಗೆ ಬಿಳಿಯ ವಾರ್ನಿಶ್ ಪದರ ಕೊಟ್ಟ ಭಾವ. ಶುಭ್ರ ನೋಟ. White earth! — ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಮನಸ್ಸು ಉಲ್ಲಾಸಗೊಂಡಿತ್ತು ಬಲು ದಿನಗಳ ಬಳಿಕ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಂದಿನಿಂದ — ನಾನು ಬಹುಶಃ ಇನ್ನೂ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿಲ್ಲವೋ ಏನೋ — ಇಂಥ ಗಳಿಗೆಗಳೇ ಕಡಿಮೆ. ಸಮಯ ಕೊಲ್ಲುವ ಹೊರೆ. ಇಂದಿನ ಉಲ್ಲಾಸದ ಭರದಲ್ಲಿ, ಸಾಕಷ್ಟು ದೂರ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ Indian food mart ಒಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ frozen ಮಸಾಲೆ ದೋಸೆಗಳ ಡಬ್ಬಿಯೊಂದನ್ನು ತಂದೆ! ಇಂಥ ಹವೆಯಲ್ಲಿ ಈ walking ಸಾಹಸವೇ ಸರಿ. ಆದರೂ ಅಮೇರಿಕೆಯ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಮಸಾಲೆ ದೋಸೆಯ ಅಮೋಘ ವಾಸನೆಯ ಪತಾಕೆಯೇರಿಸಲೇಬೇಕೆಂಬ ಧ್ಯೇಯ. ಇಂಥ ಗಳಿಗೆಗಳಲ್ಲಿ ನನಲ್ಲಿ ಹೊಗುವ ಆತುರವೆಂದರೆ, ಇಲ್ಲಿನ ಯಾವುದಾದರೂ fast food ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ – “ಒಟ್ಟಿಗೆ ೩ ಮಸ್ಸಾಲೆ.. ಆಯಿಲ್ ಕಡಿಮೆ..”, ಎಂದು ಕಿರುಚುವುದು.
—
ಮಸಾಲೆಯಿಂದ ಅದೋ, ಅದರಿಂದ ಮಸಾಲೆಯೋ; ಅಥವಾ ಎರಡೂ ನನ್ನ subconciousನ ವಿಚಿತ್ರ ಆಟವೋ; ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಟೀನಾರ ಪಡಖಾನೆ ಹುಡುಗಿಯ ನಿನ್ನೆಯ ಸಾಲುಗಳು ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತವೆ:
ಬಿಸಿ ಹೊಯಿಗೆಯ ಮೇಲೆ
ನೀರು ಹುಯ್ದ ಹಾಗೆ
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸಂಭಾಷಣೆ
ಹೊಗೆಯೆದ್ದು ಭಗ್ಗನೆ
ಎಲ್ಲ ಇಂಗಿದ ಹಾಗಾಗಿ
ಮಾತಿನಲಿ ಇರುವಾಗಲೆ
ಪುನಃ ನೀರಡಿಕೆ
ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಹೊಯಿಗೆಯ ಭಾವವೂ ಇದೆ, ನೀರನ್ನೂ ಹುಯ್ಯುತ್ತಿರುವ ಹಾಗಿದೆ, ಅದು ಇಂಗುತ್ತಲೂ ಇದೆ. ಪುನ: ಪುನ: ನೀರಡಿಕೆ.
ಬಹುಶ: ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಕೊಳಿತುಕೊಂಡು ಧ್ರುಪದದ ಆಲಾಪಕ್ಕೆ ಮನವೊಡ್ಡಬೇಕು. ಜೊತೆಗೆ ಪಡಖಾನೆಯ ಭಾವವನ್ನಾವಾಹಿಸಿ ಒಂದಷ್ಟು ಮದಿರೆಯನ್ನೂ ಗುಟುಕರಿಸಬೇಕು. ಹೇಗೂ ಇದು ಶುಕ್ರವಾರದ ರಾತ್ರಿ. ವಾರಾಂತ್ಯ ಶುರು!
ಚಕೋರ,
ನನ್ನ ಸಾಲುಗಳು ನಿಮಗೆ ಖುಶಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೆ, ಯಾವುದೊ ನೆನಪನ್ನ ತಾಜಾ ಮಾಡಿದ್ದರೆ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಸಂತಸ ಬೇರೇನಿದೆ? ಮಸಾಲೆ ದೋಸೆಯ ಪರಿಮಳ ನನ್ನ ಕೋಣೆಯ ಕಿಟಕಿಯತನಕವೂ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿದೆಯಲ್ಲ! ಏನೆ ಇರಲಿ, ನಿಮ್ಮ ಒಂಟಿತನ ಸಹ್ಯವಾಗಲಿ ಎಂಬ ಹಾರಯಿಕೆ ನನ್ನದು.
ಟೀನಾ.