ಉತ್ತರ ಶಾಪದಿಂ ದಕ್ಷಿಣ ಷಾಕಕು…

ನಮ್ಮ ಗೋಕಾಂವಿ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯಂಜನಗಳ ಬಳಕೆ ಕಡಿಮೆ. ಊಟದಲ್ಲಲ್ಲ. ಊಟದಲ್ಲಿ ನಾನಾ ನಮನಿ ವ್ಯಂಜನಗಳನ್ನೂ, ಸಾದನಿಗಳನ್ನು (ಸಾಧನ ಸಲಕರಣೆಗಳನ್ನೂ) ಪುರಮಾಶಿ ಕಟಿಯುತ್ತೇವೆ. ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದು ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಬರೆಹದಲ್ಲಿ: ದಕ್ಷಿಣಾದಿಗಳಂತೆ ನಾವು ಶಬ್ದಗಳ ಕೊನೆಯ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ವ್ಯಂಜನ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ’ಅ’ ಎಂಬ ಸ್ವರವನ್ನು ಕೂಡಿಸಿ ಪೂರ್ತಿ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಬಿಟ್ಟರೆ ನೀವು ದಕ್ಷಿಣಾದಿಗಳು ಈ ಬ್ಲಾಗಿನ ಲೇಖಕನನ್ನು ’ಚಕೋರ್’ ಎಂದು ಮುಗಿಸುತ್ತೀರಿ; ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ’ಚಕೋರ’ ಎಂದು ಬರೆಯಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಅಶೋಕ, ರಮೇಶ, ಸುರೇಶ, ಪ್ರಹ್ಲಾದ ಇತ್ಯಾದಿ. (ಅಂಧಂಗ, ಈ ’ಹ’ಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ಕೊಡುವ ಸಂದರ್ಭ ಬಂದಾಗಲೂ ಕೆಲ ದಕ್ಷಿಣಾದಿಗಳಲ್ಲಿ ಗೊಂದಲ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ನಾಲ್ಕು ತಲೆಗಳುಳ್ಳ ನಮ್ಮ ಮುದುಕ ದೇವರ ಹೆಸರು ಬರೆಯುವಾಗ ’ಹ’ಕ್ಕೆ ’ಮ’ದ ಒತ್ತು ಕೊಡಬೇಕೋ ’ಮ’ಕ್ಕೆ ’ಹ’ದ ಒತ್ತು ಕೊಡಬೇಕೋ ಎಂಬ ಕನ್‍ಫ್ಯೂಜನ್ನು. ಕೆಲವು ಹಿರಣ್ಯಪುತ್ರರು ಗೊಂದಲವೇ ಬೇಡ ಎಂದು ’ಪ್ರಹಲ್ಲಾದ್’ ಎಂದು ಬರೆಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ!) ಅದು ಬೇಡೆನಿಸಿದರೆ ಸುರೇಶೀ, ರಮೇಶೀ, ಸಂತೋಷೀ ಇತ್ಯಾದಿಗಳೂ ನಡೆಯುತ್ತವೆ. (ಈ ಬಳಕೆ ಮಧ್ಯಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲೂ ಇದೆ ಬಿಡಿ. ’ನಮ್ ಪ್ರಸದಿ ಬರ್ತಾ ಇದಾನೆ.’) ಬೆಳಗಾವಿ ಶಹರಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಮರಾಠಿಯ ಪ್ರಭಾವದ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ನಮೂನೆಯ ಎಳೆಯುವಿಕೆ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ. ನಾವು ಗೋಕಾಂವಿಯವರು ’ಕೇಶವ’ ಅಂತಂದರೆ ಬೆಳಗಾಂವಿಯವರು ’ಕೇsಶsವs’ ಎಂದು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅಕ್ಷರವನ್ನೂ ಎಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಳಗೆ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಅವರು ಎರಡೇ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ’ಕೇಶ್ವ’ ಎಂದು ಮುಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ದಕ್ಷಿಣಾದಿಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅನಂತಮೂರ್ತಿಗಳ ಮಾತಿಗೆ ಗೌರವ ಕೊಟ್ಟು ’ಶರತ್ತು’ ’ಪ್ರದೀಪು’ ಇತ್ಯಾದಿ ಅನ್ನುವುದೂ ಉಂಟು.

ಅದಿರಲಿ. ಈಗ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಲ್ಲಿರುವ ಮುಖ್ಯ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರೋಣ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತರು ಬಹಳ. ನಾಕು ಹೆಜ್ಜೆಗೊಬ್ಬರು ಸಿಗುತ್ತಾರೆ. ’ಜೈ ಕರ್ನಾಟಕ ಪಾನ ಶಾಪ’, ’ಮಸ್ತಾನ ಪಾನ ಶಾಪ’ ಹೀಗೆ. ನಮಗೆ ವ್ಯಂಜನಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲ. ’ಸೂಪರ ಶಾಪೀ ಕಿರಾಣಿ ಅಂಗಡಿ’ ’ಜನರಲ್ಲ ಹಾರ್ಡವೇರ ಸ್ಟೋಅರ್ಸ’ ಎಂದು ಬರೆದರೆ ಅಂಗಡಿಗಳ ಉದ್ದೇಶ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದಲ್ಲವೆ. ಇವೆಲ್ಲ ಜನರಲ್ ವಿಚಾರಗಳಂತೂ ಸರಿಯೇ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸ್ಪೆಶಲಿಸ್ಟರೂ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ. ’ಡಾ|| ಹತಪಾಕಿ, ಚೈಲ್ಡ ಸ್ಪೇಶಾಲಿಸ್ಟ (ಆದರೆ ಇದು ನಾನು ಒಂದು ಕಡೆ ಓದಿದ ’ಚೈಲ್ಡ್ ಬೇರ್’ಗೆ ಸಮೀಪವೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ; ಅದರ ಹಿಂದೆ ಏನು ಆಶಯವಿತ್ತು ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಊಹಿಸಬಲ್ಲಿರಾ?). ಆದರೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಡಾಕ್ಟರುಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ: ಡಾ|| ಉಮರಾಣಿ, ಎಲುಬು ಮತ್ತು ಕೀಲುಗಳ ತಜ್ಞರು. ನಮ್ಮ ಟೇಲರುಗಳು ಮಾತ್ರ ಅಗದೀ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ಪೆಶಲಿಸ್ಟರು. ’ಲೇಡೀಜ ಸ್ಪೇಶಾಲಿಸ್ಟ’ ’ಜೆಂಟ್ಸ ಸ್ಪೇಶಾಲಿಸ್ಟ’ರಂತೂ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಇರುತ್ತಾರೆ ಬಿಡಿ. ಆದರೆ ’ಸುಪ್ರೀಮ, ಜನರಲ್ಲ ಸ್ಪೇಶಾಲಿಸ್ಟ’, ಇಂಥ ಸಿಂಪಿಗರನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೀರಾ? ಜನರಲ್ಲ ಆಗಿದ್ದುಕೊಂಡೇ ಸ್ಪೇಶಾಲಿಸ್ಟನೂ ಆಗಿರುವ ಆ ಸಿಂಪಿಗ್ಯಾನ ಪ್ರತಿಭೆಯೇ ಪ್ರತಿಭೆ!

ನೇರ, ಸ್ಪಷ್ಟ ನುಡಿಯ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸರಳವಾದ, ’ಶೆರೆ ಅಂಗಡಿ’ಗಳು ಹೆಚ್ಚು. ಕೆಳಗೆ ಹೋದಂತೆ, ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ’ಸಾರಾಯಿ ಅಂಗಡಿ’ಗಳು ಸಿಗುತ್ತವಾದರೂ ’ಲಕ್ಷ್ಮಿ ವೈನ್ಸ್’ ಗಳೇ ಹೆಚ್ಚು. ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗದ ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಇದು: ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಪಂಚರು ತೆಗೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ; ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಪಂಚರು ಹಾಕುತ್ತಾರೆ! ಯಾರ ಉದ್ದೇಶ ಏನು ಎಂಬುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಆದರೆ ಕೆಳಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ — ಇದು ಮಧ್ಯಕರ್ನಾಟಕದಿಂದಲೇ ಶುರುವಾಗುತ್ತದೆ — ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ತ್ರಾಸು ಕೊಡಲು ಶುರುಮಾಡುವುದು ’ಷ’ರಕ್ಕಸನ ಹಾವಳಿ. ಇದು ನನಗೆ ಅರ್ಥವೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ, ದಕ್ಷಿಣಾದಿಗಳ ಈ ’ಷ’ ಅಕ್ಷರದ ಪ್ರೀತಿ. ತ್ರಾಸೇ ಬೇಡವೆಂದು ಮಹಾಪ್ರಾಣಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತ್ಯಜಿಸುವ ಇವರು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಬೇಡವಾದಲ್ಲೆಲ್ಲ ’ಷ’ ಬಳಸುವುದು ಏಕೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಸೋಜಿಗವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವಾಗ ಈ ಬಳಕೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಬೇಕೆ? ’ಷಾಪಿಂಗ್’, ’ಇಂಗ್ಲಿಷ್’ ’ಷೋ’ ’ಷುಗರ್’ ’ಷೂ’… ಇವಲ್ಲದೆ ಕೆಲ ಹೆಸರುಗಳೂ – ನರೇಂದ್ರ ಷಾ, ಕಿಷನ್. ಇದೇಕೆ ಹೀಗೆ? ಅಲ್ಲ, ಶೂ, ಶಾಪ್, ಶೇವ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಅನ್ನಲಿಕ್ಕೆ ಸುಲಭವಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲದೆ ಸರಿಯಾದ ಬಳಕೆಗಳು ಕೂಡ. ಇಂಗ್ಲಿಶಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಇವನ್ನು ಹೀಗೆಯೇ ಬಳಸುತ್ತೇವಲ್ಲ. ನೀವೇ ಅಂದು ನೋಡಿ, ಶೇವಿಂಗ್ ಅನ್ನುತ್ತೇವೋ ಷೇವಿಂಗ್ ಅನ್ನುತ್ತೇವೋ ಎಂದು. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ಬೇರೆ ಬಳಸಿ ’ಷಾಕ್’ ಕೊಡುತ್ತೇವೆ? ಇದನ್ನು ಊಹಿಸಿ – ಷಾ ಷೂ ಷಾಪ್. (ನಾನು ಹಲ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ’ಚಿಲ್ಡ್ರನ್ ಆಫ಼್ ಹೆವನ್’ ಚಿತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುವಾಗ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ’ಷೂ’ಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಬೇಕೆಂದೇ ’ಶೂ’ ಎಂದು ಬಳಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ’ಮ್ಯಾಜಿಕ್ ಕಾರ್ಪೆಟ್’ನಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಅವರು ಹಾಕಿದಾಗ ಕ್ಷಿಪ್ರವಾಗಿ ಅದನ್ನು ’ಷೂ’ ಎಂದು ಬದಲಿಸಿದರು :d )

ಒಟ್ಟಾರೆ ಎಲ್ಲಿಂದ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರೂ ಇಂಥ ಮಜಾಗಟಾಗಳಿಗಂತೂ ಯಾವುದೇ ಬರವಿಲ್ಲ. ಬಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ಊರಿಂದೂರಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ, ಅಥವಾ ನಿಮ್ಮೂರಲ್ಲೇ ಅಂಗಡಿಗಳ ಬೋರ್ಡುಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಹೋದರೆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ಕಿನ ತೊಂದರೆಗಳೆಲ್ಲ ಹಗುರವಾಗುತ್ತವೆ. ಸಮಯ ಹೋದದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

Advertisements